Nederland en Duitsland zijn buurlanden en buren denken meestal dat ze elkaar kennen. Of valt dat in de praktijk toch tegen? Onze Gastblogs gaan over het dagelijks leven in de grensregio’s. Verteld door mensen met een goed verhaal. Luchtig geschreven, met een hang naar diepgang. Ter leering ende vermaeck. Een beetje om over na te denken, voor wat (leed)vermaak en om elkaar echt wederzijds beter te leren kennen! In deze aflevering Line Middelberg.
Kleine boeiende eigen aardigheden...
Toen ik op mijn 18e naar Den Haag verhuisde, waren er veel verschillen die me meteen opvielen. Om de hoek van mijn flat in Scheveningen was bijvoorbeeld een rotonde met een eigen fietspad - en dat niet alleen! Toen ik daar met mijn huurfiets reed, stopten de auto’s ook nog!
In de internationale omgeving van mijn opleiding kwam ik net zo vaak in aanraking met andere culturen als met de Nederlandse, en natuurlijk kan ik anekdotes vertellen over de botsing van mijn Duitse perfectionisme met de Nederlandse 'goed-is-goed-genoeg'-cultuur. Mijn eerste ervaring met verschillen - waarop ik niet was voorbereid in de module ‘Survival Dutch’ van mijn universiteit - was tijdens mijn parttime baan.
Een zomer lang werkte ik in de ontbijtservice van een groot Nederlands hotel. Als Coronamaatregel werd toen een deel van het gebruikelijke buffet als picknick naar de kamers van de gasten gebracht. Op een dag benaderde mijn manager mij en vroeg me om een ontbijtbestelling voor haar in te vullen. Het was nu zo dat veel Duitse gasten klaagden: ze kregen altijd precies het tegenovergestelde van wat ze hadden besteld (?). Na enig onderzoek vonden we de reden: de Duitsers vinkten op de lijst aan wat ze wilden eten. Het Nederlandse personeel las dit echter als "doorgekruist" - dat willen we niet eten.
Nadat de Corona-regels waren versoepeld, mocht je weer in de eetzaal eten, waar mij een echte uitdaging wachtte. In Duitsland had ik geleerd om het eten op te dienen en - tenzij de tafel bijzonder vol is - de gast met rust te laten tot alle borden leeg gegeten zijn. Zo niet in Nederland. Daar pak je wat leeg is van tafel. Dit leidde er wel regelmatig toe dat Duitse gasten in paniek naar hun koffiekopjes grepen om hen te beschermen tegen de gretig afruimende obers.
Als enige Duitser in de ontbijtservice werd ik vaak gevraagd naar vertalingen - zowel taalkundig als cultureel. Hierna begon ik in september aan het nieuwe semester met een heel andere kijk op de verschillen tussen de twee landen. In mijn tijd in Nederland waren het vooral de kleine eigenaardigheden en verschillen die de uitwisseling tussen de culturen bijzonder boeiend gemaakt hebben.
Line Middelberg
